summer read

θέλω να γράψω (να μιλήσω, να φωνάξω) γι αυτή την σχιζοειδή κατάσταση επιβίωσης
οι λέξεις δεν βρίσκονται εύκολα ή δεν είναι αρκετές
το σενάριο να εφεύρω νέο λεξιλόγιο δεν είναι ούτε ελάχιστα ρεαλιστικό
μιας και η διαδικασία της δημιουργίας πέφτει με φόρα πάνω στον τοίχο της αυτοαμφιβολίας (βλ. self-doubt) και έρχεται εξ ορισμού σε αντίθεση με το δίπολο ναι όχι, άσπρο μαύρο, εκεί εδώ, μαζί χώρια που προτείνει η τωρινή κατάσταση ύπαρξης.


οι high on life στιγμές συνιστούν μεγάλες δόσεις low on reality για να ξεπεραστούν τα συμπτώματα μα το αντίστροφο δεν πιάνει ποτέ και how low can you go? τέλος πάντων.


βλέπουμε μαζί εξ αποστάσεως την λάμψη μας να ξεθωριάζει και θρηνούμε με λέξεις σε greeklish κι αναρωτιόμαστε πού πήγαμε και η μία ψάχνει και νοσταλγεί την άλλη ενώ είμαστε ακόμα εδώ και πάντα θα είμαστε αλλά όχι οι ίδιες.
πώς το εξηγείς αυτό σε κάποιον εκτός κύκλου;

υ.γ.: εκπροσωπούμε εμείς εδώ για σας. μπορείτε να κάνετε διακοπές τώρα




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου