στην κολομβία και την άνω πόλη

Σε προκάλεσα να γλύψεις τη χυμένη ρακή απ' το τραπεζάκι του μελλοντικού στεκιού μου.
Απ' όλους τους φίλους σου εκεί μέσα μόνο εγώ άξιζα την προσοχή σου. Οι υπόλοιποι έπαιρναν ένα γρήγορο νεύμα.
Μετά, σε κάλεσα σπίτι να σου δείξω τη συλλογή μου από σελιδοδείκτες.
Τους μελέτησες όλους έναν έναν.
Ήταν αδιέξοδο.
Δεν πήγες ποτέ για "σβήσιμο" στον Άρη.
Έκανες να με γαργαλήσεις.
Το αδιέξοδο έγινε διασταύρωση
και πήραμε και οι δυο τη σωστή στροφή.

101

δε θέλω να με ακούς να κλικάρω με το ποντίκι μου.
όταν βρίσκεις την πόρτα κλειστή θα την αφήνεις κλειστή, που να πάρει!

μια στατιστική


είναι η δεύτερη βδομάδα που δε μοιράζομαι τη θλίψη μου μαζί σου. κ απορώ πώς δε με πιάνεις από τους ώμους και δε με ρωτάς τι έχω, ταρακουνώντας με. δε σε έβαλε ποτέ σε σκέψεις το γεγονός ότι μόνο κλαίω και συμφωνώ τελευταία; δεν αναρωτήθηκες τι με πιάνει και βάζω τα κλάματα ενώ κάνουμε έρωτα;

αν βγω στο δρόμο και ρωτήσω 100 άτομα για σένα, ξέρω τι θα μου πουν'
αν βγεις στο δρόμο και ρωτήσεις 100 άτομα για μένα, ξέρω τι θα σου πουν..
κι όμως μαζί φτιάξαμε μια στατιστική.
μια προβλέψιμη λούπα
που μοιάζει σα θεατρική παράσταση
-επαναλαμβανόμενη θεατρική παράσταση-
Όλοι ξέρουν την πλοκή και το τέλος. Όλο και λιγότεροι έρχονται να μας δούνε. Μονάχα οι ηθοποιοί διαφέρουν από παράσταση σε παράσταση. Απλά κουράζονται όλο και περισσότερο.

Είμαστε το αποτέλεσμα έρευνας του τάδε πανεπιστημίου.
Καταφέραμε να εξουδετερώσουμε τις μαγείες μας.
Μαζί δεν είμαστε εμείς.

@