εσείς

κλαίω.
βλέπω κρυφά φωτογραφίες από τα γενέθλιά σου. βλέπω ότι είσαι χαρούμενος. με τους φίλους σου. βλέπω ότι χαμογελάς. βλέπω ότι συνεχίζεις να καπνίζεις. άραγε σου περνάει ποτέ από τον νου πως σε κατασκοπεύω που και που?
μου μιλάς και χαμογελάω. νιώθω ότι απαντάω σωστά' όπως θα 'πρεπε. δε λέω αυτό που περίμενες, σε πιάνω απροετοίμαστο, σε σκαλώνω, μ' ερωτεύεσαι σιγά σιγά. βγαίνεις για καφέ και με σκέφτεσαι. μιλάς στον αδερφό σου για μένα. με ψάχνεις στα γνωστά στέκια.
εγώ ψάχνω κάποιον άλλο που δεν έρχεται ποτέ. το σκάω απ το σπίτι μου γι αυτόν. πίνω γι αυτόν. καταπίνω την περηφάνια μου γι αυτόν. ρωτάω "πού είναι?". φλυαρώ γι αυτόν κι αυτός δεν έρχεται ποτέ.
φλυαρείς για μένα κι εγώ όταν σε βλέπω κρύβομαι γιατί ξέρω ότι φλυαρείς για μένα.
ξυπνάω σε άγνωστα διαμερίσματα και δε σε σκέφτομαι. σκέφτομαι εκείνον και τον οικοδεσπότη μου.
σκέφτομαι τα ψέματα που είπα κι αυτά που θα πω.
κλαίω.
με περιτριγυρίζουν πολλοί και μου δίνουν αναπτήρα και χαρτάκια. με κοιτούν και πετούν την ατάκα που ετοίμαζαν τρεις μέρες τώρα στο μυαλό τους.
χμ, δεν ξέρω. δε θέλω. εγώ άλλον περιμένω. για άλλον τρώγομαι. μα έχω χρόνο και για σας.
τι είμαι?
πώς κατέληξα έτσι??
ΌΧΙ! ΔΕ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΝΑΖΙΑ-
-απλά δεν με ενδιαφέρουν αυτά που λες.
τι; με είπες ενδιαφέρον άνθρωπο? αυτό μάλιστα! μόλις κέρδισες μια νύχτα μαζί μου! (δώρο που δε θα παραλάβεις ποτέ)
πού είναι η μούσα μου;
γιατί σε κατασκοπεύω;
γιατί τον αφήνω να με αγγίζει;
γιατί μου το είπε τώρα αυτό;
γιατί με κοίταξε;
όσο και να μου δώσεις να πιω δεν θα ρθω σπίτι σου, κατάλαβέ το.

θεσσαλονίκη μου..

κατάθλιψήμου

χαιρετήστε μία ύπαρξη κενή. ρωτήστε την πώς είναι και τι κάνει. βουλιάξτε στις ψεύτικες απαντήσεις της και πιστέψτε τις. νιώστε τη ζεστασιά στα σωθικά σας από το στημένο της χαμόγελο. το κραγιόν στον κυνόδοντά της είναι η μοναδική ένδειξη για το ότι δεν αισθάνεται, δεν ενδιαφέρεται, δεν θέλει.
λέει στον εαυτό της: "δεν ανήκω εδώ. κάποιο λάθος έχει γίνει"
λέει στους γύρω της: "δεν ανήκω εδώ. κάποιο λάθος έχει γίνει"
λέει στους άγνωστους: "δεν ανήκω εδώ. κάποιο λάθος έχει γίνει"

και κλαίει μόνη. χαμογελάει με παρέα. και φιλάει είδωλα. και αγγίζει ιδέες. και γράφει γράμματα για να την θυμούνται. και όλα αυτά τα απογεύματα'
γιατί τα πρωινά κοιμάται..

σχέδιο #2011-12

  μια κρύο, μια ζέστη
  αν τη παρομοιάσω με το παρόν,
  είμαι η ανθρωπότητα
  που κατέστρεψε
  το όζον;

  χειμώνα ζουν τον αύγουστο
  καλοκαίρι τον οκτώβρη
  άνοιξη, μια στο τόσο
και σου λέω εγώ τώρα,
  τον καιρό, γιατί μου τον αλλάζει;
  και τρέχω να καλύψω τις σοδειές
  ποτέ και δεν προφταίνω.

χθες ζήλεψα τους σχιζοφρενείς που φυτεύουν
  σφαίρες άνετα στα κεφάλια των αγαπημένων,
  την προσωπική ευχαρίστηση

ξένες λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο που ακόμη δεν έχω καταλάβει τι σημαίνουν

• swag
• hipster
• mainstream

Μουσική Πρόκληση Τριάντα Εβδομάδων #01

από εδώ

Εβδομάδα 01: Το αγαπημένο σας τραγούδι.

Επειδή τα γούστα και οι προτιμήσεις αλλάζουν κατά καιρούς κι επειδή 

πάντα σε κάτι τέτοιες ερωτήσεις ξεχνάω συνήθως να  απαντήσω το προφανές, 

συμβουλεύτηκα το άη τιούνς μου. Το τραγούδι, λοιπόν, με το υψηλότερο "rating" αλλά και τις περισσότερες αναπαραγωγές στον υπολογιστή μου είναι το.. Talk Show Host των Radiohead.

Η αλήθεια είναι πως άρχισα να ακούω Radiohead κατά λάθος, όταν, για να προσεγγίσω έναν από τους πολλούς έρωτές μου, αποκρυτπογράφησα το γκράφιτι στο βιβλίο του της γεωγραφίας
που έλεγε "Motorhead". Βέβαια, μέχρι να πάω σπίτι οι Motorhead είχαν μεταπλαστεί -στο ερωτοχτυπημένο μου μυαλουδάκι- σε Radiohead. Το γεγονός αυτό συνέπεσε με την περίοδο που οι δεύτεροι είχαν κυκλοφορήσει το άλμπουμ In Rainbows και το House of cards έπαιζε σχεδόν παντού σαν φρέσκο κι εξωπραγματικό που ήταν. Το βιντεοκλίπ δε, είχε μαγέψει τα αθώα και άπειρα μάτια μου. Θυμάμαι να ζητάω από τον πατέρα μου να μου κατεβάσει το άλμπουμ (τότε ούτε το γιουτιούμπ δεν είχα μάθει ακόμα να χρησιμοποιώ) και δυο μέρες αργότερα να μου δείχνει ένα φάκελο γεμάτο μουσική. Στην πραγματικότητα είχα στα χέρια μου ολόκληρη την δισκογραφία του συγκροτήματος, την οποία και εξερεύνησα τα επόμενα χρόνια με μεγάλη προσοχή. Κάπως έτσι αγάπησα τους Radiohead και το Talk Show Host και το Anyone Can Play Guitar και το Creep και το Videotape και ...

Για την ιστορία, ποτέ δεν έριξα εκείνον τον τύπο και Motorhead δοκίμασα καιρό μετά..

Με μια κούπα καφέ στο χέρι και τη μουσική στο σαφλ.

Η αλήθεια είναι ότι ο νες δε μ’ αρέσει καθόλου. Κάθε φορά, μάλιστα, που πίνω, με την πρώτη γουλιά θυμάμαι τον λόγο για τον οποίο τον αποφεύγω. Καφές φίλτρου, λοιπόν. Σε μεγάάλη κούπα. Συντροφιά μου κρατάνε οι Fugazi, οι Peppers, ο Waits κι οτιδήποτε ξεσηκώνει το άι τιούνς από τον υπέρογκο φάκελο «Η Μουσική Μου».

Στήβες βιβλίων και περιοδικών στα δεξιά μου περιμένουν ή να ταξινομηθούν ή να περάσουν σε άλλα χέρια, ίσως την επόμενη οικογένειά τους. Ορίστε κάτι που αναβάλλω εδώ και καιρό, να αφήσω ελεύθερα τα δύσμοιρα βιβλία που μένουν αχρησιμοποίητα και ταπεινωμένα για χρόνια σ ένα διαμέρισμα που απλά δεν ανήκουν! Σημειώνω, επομένως:

1.       Βιβλία για δόσιμο.

2.       Ξεκαθάρισμα  περιοδικών .

Τώρα που έριξα μια ματιά στο δωμάτιο αντιλήφθηκα ότι η θέση των κρεμαστρών δεν είναι το πάτωμα –ΜΑ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ!-, των άδειων πλαστικών μπουκαλιών δεν είναι τα ράφια και –οκ- προφανώς των ρούχων δεν είναι η πολυθρόνα. Μπορεί το τελευταίο να είναι ιδιαίτερα κλασσικό και να συγχωρείται καθώς η πολυθρόνα μου δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία πολυθρόνα που της συμβαίνει κάτι παρόμοιο  και πάλι, όμως, σημειώνω:

3.       Κρεμάστρες??

4.       Ανακύκλωση, επιτέλους!

5.       Πλυντήριο/Σίδερο

6.       (και γιατί όχι;) Σκούπισμα.

*Ματιά στα δεξιά*

Και συνεχίζω. Η στοίβα από «Γλυκές Ιστορίες» μου θύμισε ότι κάποτε δημιουργούσα, σαν άλλη ζαχαροπλάστισσα, κι έβαζα φίλους κ οικογένεια να κάνουν τους  επιεικείς κριτές (βλ. πειραματόζωα, θυσία για το κοινό καλό, κ.α.)’ ενώ, η στοίβα από «SONIK» ότι κάποτε εγώ κ η μουσική.. Τέλος πάντων, σημειώνω:

7.       http://www.tastebook.com/recipes/1319730-Classic-Apple-Pie?full_recipe=true

8.       Τ24, σελ. 100: κρέμα λεμονιού..

Όχι, δεν είναι ένας από εκείνους τους μονολόγους που ξεκινούν ως “..από Δευτέρα θα κόψω το κάπνισμα, τα αλλαντικά και την κόκα κόλα και θα γραφτώ σε γυμναστήριο, θα κατεβαίνω  από το λεωφορείο δυο στάσεις πιο πριν και θα αγοράζω κόκα κόλα λάιτ..”. Ούτε καν! Δηλαδή, ναι μεν είναι μονόλογος αλλά όχι αυτού του στιλ. Είναι ένας μονόλογος ξυπνήματος μετά από λήθαργο. Μετά από εκείνον τον περίεργο λήθαργο που αργείς να καταλάβεις ότι υπάρχει ώσπου ένα φιλικό πρόσωπο να σου πει κάτι που ακούγεται στα αυτιά σου ως γιατί άφησες τόσο τον εαυτό σου.

Ουφ! Πόσο καιρό έλειπα, άραγε;

Καλημέρα

χρειάζομαι κάτι να μου ανοίξει τα μάτια για να επανέλθω.

προσωρινά

ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΤΕ*

"Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα, τα μπαρ του καλοκαιριού, τα τραπεζάκια έξω, το τάβλι δύο γέρων έξω απ’ τα άδεια μαγαζιά τους, τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυκατοικιών, τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρίχνοντας λοξές ματιές."

από το βυτιο

η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι

Η σκέψη

περπατάει πάνω κάτω στον στενό, μαρμάρινο διάδρομο με το νευρικό της βήμα
και ο επαναλαμβανόμενος, μονότονος ήχος των τακουνιών της
δημιουργεί έναν ανεπιθύμητο αντίλαλο στο ημίφως.
Ο καπνός που αφήνει πίσω της θολώνει όλο και περισσότερο το τοπίο που γεμίζει σταδιακά από τα ίχνη μιας βεβαρημένης συνείδησης.
Το κεφάλι σκυφτό, το ένα χέρι κολλημένο σχολαστικά στο στήθος και το άλλο σε γωνία 90 μοιρών να κάνει το συνεχές δρομολόγιο' χείλη- άπειρο.
Το βλέμμα καρφωμένο στις μύτες των παπουτσιών, το πρόσωπο ανέκφραστο και λευκό..

νεα ματια, αλλα ματια

Δωσ' μου λίγη ακόμα αγάπη

μη μ'αφήνεις σα σκυλί πεινασμένο

τόσα καλοκαίρια...

οι άνθρωποι είναι τόσο πιεσμένοι πλέον. αρκεί μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
γι αυτό ας μην πιέζουμε ο ένας τον άλλο.
ας ηρεμήσουμε.
ας χαλαρώσουμε.
είναι καλοκαίρι' ας βγάλουμε τον καλό μας εαυτό προς τα έξω. μα του αξίζει, δεν νομίζετε;

συχνά είχε την ανάγκη να διαβάσει ποίηση, να επισκεφτεί ένα μουσείο, να φιληθεί κάτω απ' τις νότες του αγαπημένου της τραγουδιστή..
αλλά ποιός θα νοιαστεί για μία ύπαρξη μισή
που κατά το ήμισυ ζει και κατά το ήμισυ πεθαίνει;

αφού,στο κάτω κάτω, το επέτρεπε η ίδια

η κατάρα που την ακολουθούσε δεν ήταν το γεγονός ότι ήταν άλλη εσωτερικά κι άλλη εξωτερικά
αλλά το γεγονός ότι ενώ το ήξερε δεν έκανε τίποτα γι αυτό..

l'échec

je suis l'échec
ou

l'échec, c'est moi?

τα καράβια ΣΟΥ καίω

Άνοιξα το κουτί της Πανδώρας χθες.
Τι το ήθελα; Χρόνια ολόκληρα συναισθηματικών πάρε-δώσε ξεχύθηκαν σα χείμαρροι από κει μέσα.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Έπρεπε όμως να κάνω αυτήν την πικρή αναδρομή στο παρελθόν για να το καταλάβω.
--
Ενοχλούμαι λίγο που οι γύρω μου επιλέγουν επανειλημμένα να εκφραστούν εγγράφως
κι έπειτα να μου πασάρουν το κομμάτι χαρτί τους, γεμάτο σκέψεις τους κι όλο χαρά και προσμονή.
Προσμονή για ένα "ευχαριστώ". Οπωσδήποτε.
(δεν είναι η αχαριστία) Όμως γιατί να μην πω το ευχαριστώ όταν το νιώθω, στο κάτω κάτω..
Δηλαδή..
---
Τα μισά δε σημαίνουν τίποτε πια.
Εγώ φταίω που τα κρατάω σαν το μαλάκα. Λες και..
Θα έρθει όμως η μέρα που θα τα κάψω.
Όλα μαζί.
Αφού πρώτα τα ραντίσω με βότκα.
----

το τραγούδι που μού μαθε η Κατ

να ψιθυρίζει το τραγούδι γιατί πιστεύει ότι ζει ταινία της Κόπολα'
είναι το σάουντρακ της ζωής της και ξέρει ότι σε αυτό το σημείο αφήνει άφωνο τον θεατή με την επιλογή της ν' ανάψει τσιγάρο ενώ κατεβαίνει την κατηφόρα.
χθες παραιτήθηκε
σήμερα είναι ελεύθερη και φοβισμένη
"στο δωμάτιο Β σε περιμένουν"
φοβάται για την σωματική της ακεραιότητα, για την μνήμη της, την φήμη της.

ρουφάει καρκίνο αντί να φορέσει μάσκα
πλησιάζει τον θάνατο με το δικό της στιλ.

συμμετέχει αμέτοχη σε μια σύγκρουση
που, αν ήταν στο χέρι της,
θα έμπαινε στο
επόμενο επεισόδιο

παρ' όλα αυτά, θα προτιμούσε να ζούσε μια θεατρική παράσταση όπου η ηρωίδα αυτοκτονεί είκοσι λεπτά πριν το τέλος..

μπάμπλ ράπ

τυλιγμένη σε bubble wrap
ασφυκτικά

παρόλο που είναι διάφανο
και μαλακό
πνίγει

δεν υπάρχει χώρος για την παραμικρή κίνηση
τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος

ω! πόσο θα 'θελα να έλιωνε από την αγωνία μου
ω! πόσο θα 'θελα να διαλυόταν από τον καρκίνο που αναπνέω

χτυπώ το σώμα μου
σ' όλες τις επιφάνειες
αιμορραγούν σαν από μέσα μου οι αναμνήσεις
ψάχνω να βρω ταχύτητες ουράνιες
και συ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΕ ΦΤΥΣΕΙΣ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ακούω τον ήχο, σταδιακά να πολλαπλασιάζεται
μια μια η φούσκες απ' την πίεση να σκάνε
τρυπάει τα μάτια και το μυαλό
όραση και σκέψη

-και ακοή, θα συμπληρώσω-

κάτω από τις έρημες στάχτες σου, νιώθουνε πλούσιοι όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να συμβουλεύουν όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να σε περνάνε όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να σε κερδίζουν όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να σε αλλάζουν όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να σε έχουν όλοι
κάτω από τις έρημες στάχτες σου, μπορούν να σε πέρνουν όλοι

μονάχα εδώ να μη γυρνάς,
να κάνεις πως ξέχασες που πας..

Να μοιραστώ

10429 μηνύματα και 30 ποστ ιτ αργότερα

θέλω απλά να πω ότι ο χρόνος περνάει

Αϋπνία/Αγρυπνία

Ο Δ. δήλωσε την αγανάκτησή του ανεβάζοντας τραγούδια του Ξυλούρη στο φέισμπουκ.
Η Μ., που λέει πως δεν την ενδιαφέρουν οι πολιτικές εξελίξεις, παρακολούθησε κρυφά την ψηφοφορία.
Ο Γ. έγραψε κάτι έξυπνο στο τουίτερ.
(...)

Θυμάμαι πριν από χρόνια τον καθηγητή να λέει
ότι είμαστε η γενιά που δεν της έμεινε τίποτα για
να αγωνιστεί
και θυμάμαι την έκφραση λύπησης αλλά και περηφάνιας
στο πρόσωπό του.
Περηφάνια, γιατί η δική του γενιά άφησε το πεδίο
καθαρό και χωρίς προβλήματα για εμάς
να λύσουμε.

Να που η πραγματικότητα τον διαψεύδει.
Η γενιά των τετρακοσίων κάτι ευρώ-μικτά-
έρχεται καθημερινά όλο και πιο κοντά
στην ανάγκη για αγώνα.
Τώρα, λοιπόν, που στερούμαστε ένα-ένα
τα δικαιώματά μας'
που οδηγούμαστε σαν τυφλά πρόβατα
στη σφαγή..
*************************
Μαζεύτηκαν χιλιάδες στα συλλαλητήρια, σου λέει,
καταλήφθηκαν δημαρχεία,
κάηκαν ιστορικά μνημεία, τράπεζες, τα στάρμπαξ'
πολλοί οι τραυματίες, σου λέει,
λούσαν Γλέζο και Θοδωράκη με χημικά,
έπεσαν ιστοσελίδες, διαγράφηκαν πολιτικοί-
κάποιοι παρακολουθούσαν το ματς, σου λέει-

Πόσες πληροφορίες μπορείς να αντέξεις μέσα σ' ένα βράδυ;
Τι από όλα όσα άκουσες, είδες, διάβασες, είναι αξιόλογο
κι έχει ουσία (ή είναι έγκυρο κι αξιόπιστο);

Απλά, ας ελπίσουμε η αφύπνιση να κρατήσει παραπάνω απ' ότι συνήθως αυτή τη φορά
και να μην μπλεχτεί με "κακές παρέες" και "καλοθελητές"

πρόσεχε μην βγεις απ' τον δρόμο σου, πόρνη

γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάζεις κάθε τόσο δρόμο βαφτίζοντας την πράξη σου αυτή περιπέτεια και δράση' παρά να μένεις στον ίδιο και να ολοκληρώνεις την διαδρομή ξεπερνώντας τις δυσκολίες και το άγχος της απόστασης.

στην τελική, θες να φτάσεις ή όχι;

Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,

αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --

όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,

κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·

όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,

κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.




Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,

όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....





Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)