Κι αν έχει περάσει καιρός απ την τελευταία φορά που σε είδα, δε πειράζει. Γιατί σε βλέπω κάθε μέρα.

άφησα τον χρόνο να ξετυλιχτεί άγαρμπα και να γεμίσει το μεταξύ μας κενό.
κι ήλπιζα πως θα 'φτανα σε σημείο να μετανιώνω για τον χρόνο που άφησα να περάσει πριν σε ξαναντιμετοπίσω.
μα, με πρόλαβες.
και μ' αγκάλιασες. χωρίς να θέλω.
κι ίσως εσύ ήθελες.
ή χρησιμοποίησες τη στιγμή τελείως τυπικά.
θα μάθω ποτέ, άραγε;

κάπου κάπου σκέφτομαι πως ο χώρος που καταλαμβάνεις μέσα μου είναι υπεραρκετός και
μου δίνει άνετα το δικαίωμα να σε κυνηγώ στη φαντασία και τη μνήμη μου.
άλλοτε όμως βλέπω πως "καλύτερα να μένουμε μακριά η μία απ' την άλλη όσο γίνεται. για το καλό το δικό μας και των γύρω μας"

μα δε γίνεται.-